Mijn tweede keer…

This slideshow requires JavaScript.

 

Afgelopen week ben ik als officieuze vertegenwoordiger van topSlijter Frans Muthert samen met enkele andere slijters uit het land naar Schotland geweest. Mijn tweede bezoek aan dit prachtige whiskyland! Deze keer ging de reis naar het Schotse eiland Islay. Voor een echte ‘peatlover’ als ik is dat het whisky-walhalla.

Islay is een eiland dat behoort tot een eilanden groep die we de Binnen-Hebriden noemen, deze Binnen-Hebriden liggen aan de westkust van Schotland. Het eiland heeft ongeveer 3000 inwoners en beschikt over 8 nog actieve distilleerderijen.

De trip was georganiseerd door Nederlandse whisky-importeur Bresser & Timmer, die o.a. de Nederlandse importeur is van Bruichladdich (1 van de 8 Islay Distilleries), maar ook enkele mooie onafhankelijke bottelingen in hun assortiment heeft.
We vlogen vanaf Schiphol op Glasgow waar een busje was gehuurd. Met 8 man in een busje reden we (helaas met een omweg van bijna een uur) van Glasgow naar Tarbert waar we overnachten in het Stonefield Castle Hotel. Tot dan toe hadden we nog steeds niets van dit prachtige deel van Schotland gezien, wat de verassing de volgende ochtend des te groter maakte. Het kasteeltje lag vlak aan de kust en leek met het kleurrijke omringende herfstlandschap wel een schilderij.

Na een typisch Schots ontbijt met eieren, bacon en toast lieten we het schilderachtige Stonefield Castle achter ons op weg naar Port Kennacraig, waarvandaan de veerboot naar Port Ellen (Islay) vertrok.

Mijn eerste keer….

…in Schotland

Sinds ik zo’n jaar of 7 geleden ben begonnen met het drinken van whisky kriebelde het geregeld om zelf eens naar Schotland te gaan om de plaatsen en de mensen te bezoeken die dit prachtige gerstenat distilleren. Onlangs kwam een goede collega, Maarten, met het briljante voorstel om met een groepje ons mooie buureiland te gaan bezoeken. Maarten is zelf ook fervent whiskyliefhebber, en vreemd genoeg zijn er de laatste paar jaar behoorlijk veel van mijn collega’s ook whiskyliefhebber geworden. (e.e.a. zou iets te maken kunnen hebben met de proefmonsters die ik zo nu en dan meeneem naar kantoor 😉 ).

Na een korte mailwisseling hadden wel al snel 7 of 8 liefhebbers, waarvan sommige geen toestemming kregen van de vrouw en een ander rond de geplande datum vader zou worden. Uiteindelijk bleven er 5 mensen over, en dus vertrokken Maarten, Karel, Erwin, Matthijs en ik op 6 juni jongstleden naar Schiphol om van daar uit met vlucht KL1445 naar Aberdeen te vertrekken voor ons eerste bezoek aan whiskyland Schotland!

Vanaf Aberdeen vertrokken we in onze gehuurde BMW X5 naar Lossiemouth, een klein plaatsje dat vroeger de haven van het nabij gelegen Elgin was. In Lossiemouth had Maarten 2 kamers geboekt in het Stotfield Hotel. Nu hoor ik jullie denken, “5 man, 2 kamers? hmm…” Inderdaad, gelukkig had ik oordoppen mee 😉 Maar eerst moest er gegeten en gedronken worden (dat eerste iets meer dan het tweede), en dat is naast whisky iets wat ze in Groot Brittanie ook heel best kunnen: Bier brouwen!! En zonder schuimkraag, dus meer bier!

Op donderdag ochtend verlieten we het Stotfield Hotel en gingen op zoek naar de eerste pagode‘s, want waar een pagode is, is een distillery. De eerste distillery die we hebben bezichtigd was Speyburn. Helaas alleen van de buitenkant, want Speyburn is niet open voor bezoekers. Vanaf Speyburn in het plaatsje Rothes reden we oostwaarts langs de Auchroisk Distillery naar Keith, want ik had gelezen dat daar 1 van de oudste en mooiste distilleries van Speyside staat.

Strathisla

Strathisla Distillery

Strathisla is opgericht in 1786, althans toen kregen ze een vergunning, ze stookten al lang daarvoor whisky! De distillery is tegenwoordig eigendom van Chivas Brothers (welke op hun beurt weer onderdeel zijn van Pernod Ricard) en is tevens de belangrijkste single malt voor hun Chivas Regal blends. Slechts een paar procent van de totale hoeveelheid whisky wordt als single malt gebotteld, de rest gaat in de blend. (Wat overigens een erg fijne blend is!) Na een interessante tour van de distillery door een oudere, moeilijk verstaanbare Schotse man reden we naar Glenfiddich met een tussenstop bij Balvenie Castle.

Balvenie Castle

Onze tour bij Glenfiddich begon pas om 15:00 uur, dus we hadden eerst wat tijd te doden. Dit deden we onder het genot van een stevige lunch en een paar ‘pints’ Tennent’s Lager in de plaats Aberlour aan de rivier de Spey. Deze plaats is overigens ook de thuisbasis van Aberlour Single Malt!

Glenfiddich Distillery en Pagode

De tour bij Glenfiddich was erg indrukwekkend, waar Strathisla beschikt over 2 wash stills en 2 spirit stills, heeft Glenfiddich 8 wash stills of Low Wine stills en 5 spirit stills!

Nog even een korte uitleg over het productieproces van whisky. De gerst wordt eerst geweekt in warm water zodat de gerst begint te ontkiemen. Hierdoor worden de nodige aminozuren geactiveerd die later de zetmeel moeten omzetten in suikers. Vervolgens wordt dit proces gestopt door de gerst op een moutvloer te laten drogen, deze moutvloer wordt van onderen verwarmd. Traditioneel gebeurde dit met een kiln (oven) waarin een turfvuur werd gestookt. Tegenwoordig wordt veelal hete lucht gebruikt voor het droogproces. Vervolgens wordt de gemoute gerst gemalen tot een grof soort muesli, genaamd grist.

De grist gaat in een grote mash tun waar er heet water aan wordt toegevoegd. Dit gebeurt 3 a 4x met water van verschillende temperaturen oplopend van ca 63 tot 95 graden celcius. Tijdens dit proces worden de zetmelen in de gerstekorrels omgezet in suikers die we nodig hebben om alcohol te maken. Het resultaat noemen we wort. Het wort wordt overgepompt naar de washbacks waar gist wordt toegevoegd. Tijdens het gisten worden de suikers omgezet in alcohol en CO2. Aan het einde van dit gistings process hebben we een soort bier van 8% alcohol waarmee we gaan distilleren, want 8% is natuurlijk niet genoeg!

Glenfiddich washbacks

Het alcoholhoudende wort wordt naar de wash/low wine still’s gepompt voor de eerste distillatie. Bij distillatie wordt gebruik gemaakt van het verschil in kookpunt tussen water en de verschillende soorten alcohol. Water kookt pas bij 100% celcius, maar alcohol begint al rond de 65% te verdampen. Overigens is dat niet de alcohol die we willen, pas rond de 78 graden begint de ethanol te verdampen, daarvoor krijgen we voornamelijk methanol wat niet zo gezond schijnt te zijn. Het eerste deel (head) van het distillaat wordt dan ook naar een speciaal vat gebracht om later opnieuw te worden gedistilleerd. Vanaf zo’n 78 graden begint ‘the good stuff’ (heart) uit de still te vloeien, dit noemen we low wine en heeft een alcohol percentage van rond de 20%. Het laatste deel van de distillatie (tail) voldoet ook niet aan onze eisen en wordt samen met het eerste deel opnieuw gedistilleerd. De middenloop gaat naar de spirit still waar het een 2de keer wordt gedistilleerd. Aan het einde van de 2de distillatie hebben we een ‘spirit’ met een percentage ergens tussen de 65 en 70% alcohol. Dit wordt verdund tot ongeveer 64% en op eikenhouten vaten overgebracht om tenminste 3 jaar te rijpen. Bijna alle kleur, geur en smaak komt van de rijping. Rijping geschiedt op verschillende soorten vaten, vaak worden ex-Bourbon vaten gebruikt, maar ook vaak sherry of port vaten. Bourbon vaten zorgen voor o.a. vanille tonen waar sherry vaten voor meer rijpe fruit tonen en caramel zorgen.

Glenfiddich Stillroom

Uiteraard was er na afloop van de rondleiding nog een Glenfiddich Nosing & Tasting, waarin we respectievelijk de 12 y.o., 15 y.o. Solera Reserve, 18 y.o. en 21 y.o. hebben geproefd. Voor mij was de Glenfiddich 18 y.o. absoluut de winnaar met mooie aroma’s van gedroogd fruit, noten, caramel en honing.

We zouden overnachten in een B&B in Fort Augustus nabij Loch Ness, echter hier was de boeking niet doorgekomen en ze hadden dan ook geen plaats voor 5 kerels in een BMW X5. Terug in het dorp vonden we gelukkig een zeer goedkoop youth hostel en uiteraard een pub voor de nodige pints en drams!

Vrijdag ochtend stonden we vroeg op om onze reis voort te zetten naar Isle of Skye en Talisker!

Talisker Distillery, Isle of Skye

Eindelijk turfrook en maritieme invloeden! Begrijp me goed, die Speyside whisky’s met delicate zachte vanille, honing en fruit aroma’s zijn prachtig, maar aan het einde van de dag verlang ik dan toch weer naar een zware rokerige whisky en daarvoor zijn we bij Talisker aan het juiste adres! Ivm met een aanhoudende droogte op Skye werd er momenteel niet gedistilleerd (te weinig water), maar desondanks kregen we toch weer een interessante tour en tasting!

Die middag hadden we een flinke klim op het agenda staan in het prachtige berglandschap van Skye. De ruim 3 uur durende wandeling was een ware hel voor IT-nerds als ons, maar absoluut de moeite waard!

5 idiots walking in the mountains of Isle of Skye

Zaterdag hebben we tot slot nog een bezoek gebracht aan Dalwhinnie in de Hooglanden op onze lange weg terug richting de oost kust.

Dalwhinnie Distillery

Oh ja, zondag morgen op weg terug naar Aberdeen airport ook nog ff een kasteeltje meegepikt…

The 5 knights (idiots) of Huntly Castle

Een kort, maar geweldig bezoek aan whiskyland Schotland! Ik von’t mooi!

Enrico Klein

Verslag Workshop Distilleren en N&T Whisky Oet Grunn

Op een regenachtige 2de paasmiddag begaven mijn broer Marcel en ik ons, als vertegenwoordigers van Slijterij Frans Muthert, naar Midwolda voor een workshop distilleren bij Distilleerderij Alambik. De workshop was georganiseerd door Whisky Oet Grunn, Cafe de Toeter en Alambik.

Voor aanvang van de workshop was er eerst een nosing & tasting van de, nu 1 jaar oude, spirit van Whisky Oet Grunn.
De whisky bestaat uit 100% gerstemout afkomstig van de Maallust brouwerij in Veenhuizen. Dit wort is vervolgens door Zarko Nesic volgens een heel langzaam distillatie proces omgezet in circa 500 liter spirit. De spirit is vervolgens overgebracht naar een 500 liter sherry-butt, afkomstig van Highland Park, om daar minimaal 3 jaar te rijpen. Na 3 jaar wordt bepaald of de whisky goed genoeg is om te bottelen. De botteling zal op vatsterkte gebeuren.
Zoals ik al zei waren Marcel en ik onder de gelukkigen die de 1 jaar oude spirit hebben mogen proeven. In de neus kwamen meteen al hele frisse tonen naar voren, citrus, mandarijn, witte druiven, komkommer iets grassig misschien. In de mond heerlijk rond, zacht en fris, ook weer met citrus en frisse fruittonen. Een bijzonder zuiver en zacht distillaat, maar wel rijk!

Voor meer informatie over Whisky Oet Grunn kun je terecht op de website: http://www.whiskyoetgrunn.nl/.
De whisky zal ook verkrijgbaar zijn bij Slijterij Frans Muthert.

In de workshop distilleren gingen we een distillaat van bier maken, of zoals Zarko het noemt: Eau de Vie de Biere. Hiervoor gebruikten we afgedankt bier van Maallust, dit bier is niet geschikt voor verkoop omdat de flesjes bijvoorbeeld niet goed zijn afgevuld (te veel, of juist te weinig). (het bier zelf is dus niets mis mee)
De koperen ketel (inhoud 100l) werd voor ongeveer 80% gevuld met voornamelijk blond bier van Maallust en er werd een ingrediënt toegevoegd om het schuimen tegen te gaan.

Toen de ketel ongeveer 80% vol was ging de deksel erop en werd de condensor leiding gemonteerd. Tijd om het vuur op te stoken!
Bij Alambik worden de stills/ketels met houtvuren verhit, het hout wordt door Zarko met een vlijmscherpe bijl in stukken gehakt en onder de ketel in brand gestoken.

Wanneer het bier een temperatuur bereikt van ongeveer 78° Celcius, stijgt de alcoholrijke damp op naar de ‘helm’ en een deel hiervan in de condensor, waar het (zoals de naam al suggereert) condenseert. De rest condenseert al in de helm en stroom terug in de ketel, dit noemen we reflux, hoe meer reflux hoe zuiverder de spirit. De spirit stroomt nu door de condensor leiding naar een koelvat. Dit vat is gevuld met water en het distillaat loopt via een spiraal door het vat waar het geleidelijk wordt gekoeld tot het onderaan het vat naar buiten stroomt.

(het pannetje is wat vies, maar het ging hier dan ook meer om het demonstreren van het proces
en niet om het vervaardigen van een consumptie drank. Overigens rook en smaakte de spirit prima!)

Tijdens het distilleren van onze Eau de Vie de Biere vertelde Zarko van alles over het distillatie proces en een stukje achtergrond informatie over hem en zijn familie. Ook werden we getrakteerd op een scala aan Servische gerechten en huisgerookte worst en konden de diverse distillaten en likeuren van Alambik worden geproefd. Naast de Eau de Vie de Biere produceert Alambik o.a. een rogge jenever, een distillaat van rozijnen, een groene walnoot likeur en Rakia.

Rakia is een distillaat van gefermenteerde rozijnen, waarbij de helm van de ketel aan de binnenkant wordt bekleed met een laag honing en anijszaad. Het eindproduct heeft een mooie zachte, zuivere anijssmaak. Om te zien hoe de Rakia wordt bereid moet je zeker dit filmpje eens bekijken: http://youtu.be/Jhll1NIsGuI

Nadat de voorloop* er door was konden we het distillaat ‘nosen’ en ‘tasten’. (een zachte spirit, licht bloemig en fruitig) en werd er nog wat gediscussieerd (onder het genot van een drankje) en was er gelegenheid om de producten van Alambik te kopen.

De voorloop is het eerste deel van de distillatie en bevat een hoog percentage aan methanol, wat in grotere hoeveelheden giftig is. De reden waarom de voorloop zoveel methanol bevat is omdat methanol een lager kookpunt heeft van 65° Celcius vs 78° C bij ethanol. Overigens is het niet zo dat het uiteindelijke eindproduct vrij is van methanol, elke sterke drank bevat methanol echter slechts in kleine percentages. Het maximum percentage methanol in alcoholhoudende drank is in de wet vastgelegd.

Het resultaat van deze leerzame en leuke middag was een hoop nieuwe kennis en 2 nieuwe flessen voor in de bar!

Voor meer informatie over Alambik kun je terecht op de website: http://www.alambik.nl/ of volg ze op twitter!

Slainte!

Highland Park Valhalla: Thor!

Highland Park Valhalla: Thor!

Lees mijn verslag van de Highland Park Thor introductie op 2 april 2012 in de Vondelkerk te Amsterdam!

Whisky Festival Noord Nederland 2012

Afgelopen weekend was het weer zo ver: Het whisky Festival Noord Nederland, ofwel #WFNN in der Aa kerk in Groningen. Met ons vaste clubje whiskyliefhebbers: Erik, Marcel, Janita en ik, verzamelden we ons vrijdag om 17:20 bij de bushalte Gasselterbrug in Stadskanaal. Na allemaal een dagkaartje van 6,- te hebben gekocht (want wij dertig plussers beschikken uiteraard niet over zo’n OV-Chip geval) namen we plaats achter in de QLiner 312, waar we ons bij het 5de en nieuwste lid van ons ‘WFNN-clubje’ voegden, Johan. De stemming zat er meteen al goed in en het duurde dan ook niet lang voor de eerste schunnige opmerkingen over Marcel’s ‘tennisarm’ gesproken waren.

Iets na 18:00 uur kwamen we aan op het station, waar ons meteen al een water taxi werd aangeboden naar het Whisky Festival die we vriendelijk hebben geweigerd (voor zover ik weet ligt der Aa-kerk nl helemaal niet aan het water). Het festival begon pas om 19:00 uur, dus we hadden nog ruim tijd om eerst een bezoek te brengen aan Egyptisch restaurant Cairo in de Peperstraat, voor een heerlijke falafel schotel (met bier natuurlijk!).

Tegen 19:30 stonden we achteraan in de rij voor de ingang van der Aa-kerk,en 10 minuutjes later hadden we onze jassen afgegeven en ons wfnn Glencairn glas bemachtigd; Op naar de eerste whisky van de avond!

We begonnen allemaal met een Tomintoul 10yo, ‘The Gentle Dram’. Voor mij geen onbekende, maar een prachtig zachte Speyside om de avond mee te beginnen. Terwijl ik stond te bedenken wat mijn 2de tasting zou worden was Johan al met een Glen Garioch (16yo?) bezig, en Marcel met een Japanse Nikka 21 y.o. Janita was in gesprek met de dame van de Tomintoul dus bleven Erik en ik over met een leeg glas, en ik stelde voor om de Auchentoshan Valinch 2011 te proberen. Auchentoshan is een Lowland single malt en de Valinch is Cask Strength uitvoering van hun Classic botteling. Met 57,5% alcohol toch een verassend zachte, soepele whisky met mooie zoete vanille tonen, kruiden aroma’s en een beetje citrus.

Een paar meter verder viel mijn oog op de stand van Bresser en Timmer, de stand waar we vorig jaar een groot deel van de avond hadden doorgebracht. Mijn eerste dram bij B&T werd een Compass Box Spice Tree, omdat het woord ‘Spice’ in de naam me wel aantrok. De Spice Tree is een blend van diverse Highland Single Malt whisky‘s en gerijpt op Frans eiken. Deze blended malt doet zijn naam zeker eer aan met aroma’s van vanille, kaneel, nootmuskaat en klaver. Aangenaam zoet met een lange kruidige afdronk.

Inmiddels was ik het spoor al bijster voor wat betreft de tastings van de rest van de groep, maar volgens mij zat Marcel aan een 20 jaar oude Laphroaig van een independant bottler (the Perfect Dram misschien?). Ik schoof iets door langs de stand van Bresser en Timmer voor een Glenrothes 24 y.o. van the Daily Dram. The Daily Dram is de naam waaronder Bresser & Timmer samen met Belgische importeur ‘The Nectar’ enkele mooie bottelingen uit brengt. Deze 1984’er Glenrothes is gerijpt op een sherry vat en gebotteld op 46%, mooie fruit tonen en aroma’s van vanille en kruiden.

Vervolgens bracht onze whiskyreis ons bij de stand van Whisky-Import Nederland (WIN), van dit bedrijf had ik net een aantal mooie whisky’s zien binnenkomen bij Slijterij Frans Muthert, dus ik wilde een kijken of ik er hier eentje kon proeven. Mijn oog viel op de bottelingen van independant bottler Duncan Taylor, daarvan wilde ik de Dimensions Mortlach 1996 16yo wel eens proeven. Helaas was deze er niet bij, maar wel een Rare Auld 18y.o. uit 1993, dus ik stak gretig mijn glas naar voren. De Mortlach 18 y.o. Rare Auld is een cask strength botteling van 55,1% met sherry rijping. Het resultaat: complexe aroma’s, zoet, sherry tonen, lichte turf en vooral fruitig. Ik denk dat ik wel vaker wat van Duncan Taylor ga proeven 🙂

Alsvorens ik aan de Peat ging eerst nog wat mooie Speysides, waarvan deze me zijn bijgebleven:

• Glenlivet Master Distiller’s Reserve – mooie zachte Glenlivet met veel hout tonen, gerijpt op een combinatie van first en refill Amerikaans en Europees eiken.
• The Balvenie Single Barrel 15 y.o. – 15 jaar oude single cask botteling, gerijpt op ex-Bourbon vaten en in beperkte oplage van max 350 flessen gebotteld. Prachtige malt, rozijnen, noten, honing…wauw!
• The Balvenie Peated Cask 17 y.o. – Een experiment van David Stewart, waarbij een 17 jaar oude Balvenie korte tijd werd nagerijpt op Amerikaans eiken waar voorheen zwaar geturfde whisky had gerijpt. Een geslaagd experiment, al kwam hij na de Single Barrel denk ik niet geheel tot zijn recht.

Met de Balvenie Peated Cask was meteen de aftrap gemaakt voor de meer peaty malts, op naar Ardbeg dus! (als je iets doet, dan moet je het tenslotte goed doen) Helaas had Ardbeg geen nieuwe whisky’s voor mij, maar wel een oude bekende: Uigeadail, alsmede een super vette Orange County Chopper, geheel in Ardbeg style! Terwijl Marcel en ik van onze Uigeadail en de vette Harley Davidson stonden te genieten – wat is er mooier dan met vrienden van een glas Ardbeg te genieten? Met vrienden van een Ardbeg genieten terwijl je naar een vette Harley staat te kijken! – deed Johan zijn eerste ervaring op met Ardbeg. En volgens mij heeft ie meteen het hele rijtje maar gehad, de Ten, Corryvreckan, Alligator en Uigeadail.

Het vervolg van onze Peat-journey bracht ons terug bij de stand van Bresser en Timmer voor de machtige Buichladdich Octomore 4.1 en 4.2 Comus! Met 167PPM (parts-per-million) fenol gehalte is de Octomore tot op heden de zwaarste geturfde whisky ter wereld! Doordat deze ook nog eens cask strength wordt gebotteld op respectievelijk 62.5% en 61% (4.1 vs 4.2) is de Octomore een ware aanval op de smaakpapillen! Doordat we ons ook nog eens lieten overhalen om de whisky eerst 20 seconden in de mond te houden, daarna door te slikken en meteen diep door de mond in te ademen hebben we noodgedwongen een pauze moeten inlassen om onze smaakpapillen enigzins te herstellen.

Inmiddels had Johan ons verlaten (die moest wat eerder naar huis), en kwamen wij tot de conclusie dat we nog maar de helft van de kerk hadden gehad, en de avond bijna om was! Het was tijd voor een bezoekje aan het Diageo plein voor 2 hele bijzondere whisky’s, de Port Dundas 20 Years Old Single Grain Whisky gevolgd door de Port Ellen 11th Release, 32 Years Old. Gedistilleerd in 1978 in een distillery waar tegenwoordig alleen nog maar gerst wordt gemout, en in 2011 gebotteld op een vatsterkte van 53,9%. Een mooie rijpe en complexe malt met tonen van fruit, granen, iets citrus en lichte rook en maritieme aroma’s. Marcel en ik hadden beide geen spijt van deze tasting van 15,- euro per glas!

De avond zat erop, en een galmende stem sprak door de kerk (god?) dat we zo langzamerhand maar eens richting de uitgang moesten. Maar niet zonder een laatste dram van onze eigen Nederlandse master distillers Zuidam, te weten een 100% Pure Pot Still Dutch Rye whisky (oftewel, geen Gerstenat, maar Roggenat!)

Tot volgend jaar in der Aa-kerk in Grunn!

Enrico Klein

Uitbreiding whisky assortiment: Kilchoman en Duncan Taylor’s Dimensions

Uitbreiding whisky assortiment: Kilchoman en Duncan Taylor’s Dimensions.

Ik ben benieuwd! Vooral naar de Kilchoman, de 8ste en jongste distillery op Islay!

Investering

Pff nog 2 maanden wachten en dan komt ie binnen, de eerste botteling uit de nieuwe Valhalla Collection van Highland Park: Thor! De collectie heeft als thema Noorse mythologie.

De Thor is een 16 jaar oude Highland Park gebotteld op 51,2% vatsterkte. De verpakking is helemaal super, een houten standaard met 2 draken koppen.

Highland Park Thor

De whisky komt in april uit en gaat waarschijnlijk rond de 140,- euro kosten. Het plan is om de serie compleet te maken en dan over een paar jaar in z’n geheel te verkopen. Maar wie weet, misschien gaat de kurk er ook wel af 😛

Voor meer informatie over de Thor, zie: DramTime.nl

Slainte!

Review Ballantine’s 17y.o.

Gisteren heb ik even de tijd genomen om mijn bar op te ruimen, schoon te maken en opnieuw in te delen. De laatste tijd verzamelden er zich steeds meer flessen op de bar ipv in de kast erachter, dus het was ook de hoogste tijd! Tijdens het herindelen van de schappen en het afstoffen van de flessen kwam ik ook deze mooie blended Scotch whisky tegen: Ballantine’s 17 Years Old. Door Jim Murray uitgeroepen tot beste whisky van het jaar in zijn Whisky Bible van 2011.

De smaak van Ballantine’s is afhankelijk van 50 single malt whisky’s, 4 single grain whisky’s en met name door de malts van Miltondiff en Glenburgie.

Het bedrijf is opgericht in 1827 door George Ballantine en zijn zoon George Junior. In 2005 werd Ballantine’s eigendom van het Franse Pernod Ricard.

Ok, nu verder met de 17 y.o.! Het is een fraaie 75cl fles, met een mooi, oud uitziend etiket, hij nodigt mij in ieder geval uit om geopend te worden 🙂 De whisky is gebotteld op 43% alcohol. Bij de eerste nosing komt vooral de vanille erg naar voren, iets honingachtig en een vleugje citrusfruit, later misschien ook iets caramel en citroengebak. In de mond voelt hij rond en olieachtig aan, aroma’s van caramel, vanille en bastogne’s, iets kruidig ook. De finish is redelijk lang en warm met kruidige aroma’s van peper, citrusfruit en een vleug van turf.

Zeker een aanrader om eens te proberen!

Slainte! Enrico Klein Whisky Taster DramTime.nl

Ardbeg Alligator Rare Limited Release

Vorig jaar was het de Ardbeg Rollercoaster, dit jaar’s limited release is de Alligator! De Alligator is een huwelijk van verschillende rijpingen van verschillende leeftijden maar ieder minstens 10 jaar oud. Een deel hiervan heeft op zwaar gebrande Amerikaans eiken vaten gerijpt, deze manier van branden wordt ook wel ‘Alligator Charring’ genoemd. Door het zware verkolen van de vaten lijkt de binnenkant op de geschubde huid van een alligator. Aan deze vaten ontleent de Alligator zijn spicy, barbecue-achtige bite. De whisky wordt non-chill-filtered en cask strength gebotteld op 51,2% alcohol.

Mijn proefnotities:

Fris in de neus, kruidig, iets zilt met rokerige tonen. In de mond zoete tonen van pure chocolade, sinaasappel marmelade, daarna meer kruidige aroma’s, iets van peper met een krachtige, maar niet overheersende, typische Ardbeg rokerigheid. De afdronk is lekker lang, weer de peperachtige kruiden en rokerigheid. Blijft lekker lang rondzingen in de mond!

De adviesprijs ligt rond de 89,-

Whisky Festival Noord Nederland 2011

Der Aa-Kerk, 26 maart 2011

Een rokerige avond!

Afgelopen weekend was het dan eindelijk weer zover, het Whisky Festival Noord Nederland werd voor de 6^de keer gehouden, wederom in der Aa-kerk in Groningen.

Rond kwart voor 8 gingen we, na een busrit van een uurtje gevolgd door een wandeling van 10 minuutjes, in redelijk verkleumde staat de kerk binnen. Snel op zoek naar de ‘Spiritus Sanctus’ dus! Lopend over de, honderden jaren oude, grafstenen belandden we als eerste bij de stand van Pernod-Ricard, waar we onze eerste whiskies van de avond nuttigden:

• Glenlivet 18 y.o. Speyside Single Malt 43%

 

 

Een prachtige zachte Speyside Single Malt met zoetige en bloemige tonen.

 

 

 

• Aberlour A’Bunadh Speyside Single Malt 60,4%

 

 

Deze whisky heeft de trend gezet voor alle volgende tastings: Een rijke complexe Cask Strength botteling van 60,4% die uitsluitend op Oloroso sherry vaten heeft gerijpt. Veel zoete en fruitige aroma’s van het sherry vat, met op de achtergrond wat kruidige en licht rokerige tonen.

Na de volle, rijke A’Bunadh was een terugstap naar lichtere whiskies niet echt aan de orde (je maakt ook niet eerst een proefrit in een Mercedes CL500 en daarna in een Volkswagen Golf). Een paar meters verder kwamen we aan bij de stand van Bresser & Timmer, een groothandel in wijn en gedistilleerd, waar we een aantal bijzondere bottelingen van onafhankelijke bottelaars hebben geproefd: